คำสั่งกำหนดตัวอักษร
ตัวเอียง ตัวหนา หรือแบบอักษรแบบต่างนั้นมีเพื่อให้เราอ่านบทความได้ง่ายขึ้น หรือเป็นการเน้นคำ ซึ่งในบทนี้เราจะมาดูกันว่ามีคำสั่งอะไรบ้าง
1.คำสั่งที่ใช้ในการจัดลักษณะตัวอักษร
ในหัวข้อนี้จะเป็นคำสั่งที่ใช้ในการจัดรูปแบบทั่วไปเช่นตัวเอียง ตัวหนา
คำสั่งเราจะแบ่งได้เป็น 2 พวกดังนี้
1.แบ่งตามลักษณะที่ปรากฏ เช่นตัวเอียง ตัวหนา
<B> ตัวอักษรแบบตัวหนา (bold)
<I> ตัวอักษรแบบตัวเอน (italic)
<S> ตัวอักษรแบบตัวขีดฆ่า (strike)
<Sub> ตัวอักษรแบบตัวห้อย (subscripted)
<Sup> ตัวอักษรแบบตัวยก (superscripted)
<U> ตัวอักษรแบบขีดเส้นใต้ (underline)
2.แบ่งตามการใช้งาน เช่น ใช้กับคำพูดหรือวลี ใช้กับข้อความที่สำคัญมาก
<Em> ใช้เน้นข้อความ คำพูดหรือวลี (emphasized)
<Stong> ใช้เน้นข้อความที่สำคัญมากๆ (strong)
<Ins> ใช้เน้นข้อความที่แก้ไขเพิ่มเติม (inserted)
<Del> ใช้บอกว่าข้อความนี้ถูกลบไปแล้ว (deleted)
<Code> ใช้บอกว่าข้อความที่เป็นโปรแกรม (computer code)
<Address> ใช้บอกว่าข้อความที่เป็นที่อยู่ (computer code)
ซึ่งจริงแล้วนั้น ผลลัพธ์ออกมาก็เหมือนกัน เช่น B ให้ผลลัพธ์เหมือนกับ Strong เราจะเลือกใช้แบบใดก็ได้ แต่เราแยกเพื่อความสะดวกในการใช้งานมากกว่า
คำสั่งที่ทำให้รูปแบบตัวอักษรใน soure code เหมือนกับที่แสดงผล
Pre tag จะมีประโยชน์มากในการที่เราจะแสดงบทความที่มีเนื้อหามาก หรือ คัดลอกเนื้อหาจากที่อื่นมาทำให้เราไม่ต้องขึ้นบรรทัดใหม่ด้วยคำสั่ง br และใช้ในการแสดง source code ได้ดีอีกด้วย
รูปแบบของ Pre tag
<pre> ..... </pre>
